- مشخصات کتاب
- زندگينامه
- مجموعه اشعار
- از : قصه ي رنگ پريده ، خون سرد
- اي شب
- منت دونان
- افسانه
- شير
- چشمه ي كوچك
- يادگار
- انگاسي
- بز ملاحسن
- گل نازدار
- مفسده ي گل
- گل زودرس
- بهار
- مي خندد
- آي آدم ها
- ياد
- كار شب پا
- آقا توكا
- آنكه مي گريد
- مهتاب
- در شب تيره
- ماخ اولا
- جاده خاموش است
- باد مي گردد
- هاد
- در بسته ام
- چراغ
- تا صبح دمان
- هنوز از شب...
- مرغ شباويز
- شب است
- مرغ آمين
- حكايت
- قايق
- آهنگر
- در نخستين ساعت شب
- خونريزي
- داروگ
- خانهام ابريست ...
- ري را
- همه شب
- در كنار رودخانه
- دل فولادم
- روي بندرگاه
- شب پره ي ساحل نزديك
- هست شب
- فرق است
- برف
- سيوليشه
- در پيش كومه ام
- كك كي
- بر سر قايقش
- پاسها از شب گذشته است
- ترا من چشم در راهم
- شب همه شب
برگزیده اشعار نیما یوشیج
مشخصات کتاب
سرشناسه : نیما یوشیج، 1338 - 1274، مستعار
عنوان و نام پديدآور : برگزیده اشعار نیما یوشیج/ به کوشش سیروس طاهباز
مشخصات نشر : تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1383.
مشخصات ظاهری : پانزده، ص 141
شابک : 8000ریال ؛ 8000ریال
وضعیت فهرست نویسی : فهرستنویسی قبلی
یادداشت : کتابنامه به صورت زیرنویس
موضوع : شعر فارسی -- قرن 14
موضوع : نیما یوشیج، 1338 - 1274، مستعار -- نامه ها
شناسه افزوده : طاهباز، سیروس، 1377 - 1318، گردآورنده
شناسه افزوده : شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
رده بندی کنگره : PIR8271/آ16
رده بندی دیویی : 1فا6/62ن 986ب ط
شماره کتابشناسی ملی : م 82-34978
زندگينامه
علي اسفندياري مشهور به نيما يوشيج، زاده 21 آبان 1274 خورشيدي در دهكده يوش استان مازندران، شاعر معاصر ايراني است. وي بنيانگذار شعر نو فارسي است. نيما يوشيج با مجموعه تأثيرگذار افسانه كه مانيفست شعر نو فارسي بود، در فضاي راكد شعر ايران انقلابي به پا كرد. نيما آگاهانه تمام بنيادها و ساختارهاي شعر كهن فارسي را به چالش كشيد. شعر نو عنواني بود كه خود نيما بر هنر خويش نهاده بود. تمام جريان هاي اصلي شعر معاصر فارسي مديون اين انقلاب و تحولي هستند كه نيما مبدع آن بود. نيما در 13 دي 1338 درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاك سپرده شد. سپس در سال 1372 خورشيدي بنا به وصيت وي پيكر او را به خانه اش در يوش منتقل كردند. مزار او در كنار مزار خواهرش، و مزار سيروس طاهباز در ميان حياط جاي گرفته است.
مجموعه اشعار
از : قصه ي رنگ پريده ، خون سرد
من ندانم با كه گويم شرح درد
قصه ي رنگ پريده ، خون سرد ؟
هر كه با من همره و پيمانه شد
عاقبت شيدا دل و ديوانه شد
قصه ام عشاق را دلخون كند
عاقبت ، خواننده را مجنون كند
آتش عشق است و گيرد در كسي
كاو ز سوز عشق ، مي سوزد بسي
قصه اي دارم من از ياران خويش
قصه اي از بخت و از دوران خويش
ياد مي ايد مركز كودكي
همره من بوده همواره يكي
قصه اي دارم از اين همراه خود
همره خوش ظاهر بدخواه خود
او مرا همراه بودي هر دمي
سيرها مي كردم اندر عالمي
يك نگارستانم آمد در نظر
اندرو هر گونه حس و زيب و فر
هر نگاري را جمالي خاص